beni öyle hatırla bitmeyen bir hazanla
ilmihallerin eksik sayfaları kalbimle
kurudukça kendine ufanan toprak gibi
dağılıyor içime kanayan bu hikaye
gölgesiyle konuşan sessiz bir menekşenin
rüyalarında kaldı gözlerimdeki acı
kuşların göçtüğünü söyleme incinmesin
hastane önündeki umudumun ağacı
kendi kendime düştüm hiçliğin bahçesine
oyundan çıkarılmış mahzun bir çocuk gibi
beni böyle hatırla yarısı yok yüzümle
yokluğuna açarken hayatın türbesini
yaz, 2022
