eşiğine değmeden
eskidi elim yüzüm
tozundan toprağından
bir uzun ayrılığın
ne çözüldü ne yandı
âhımdan bu kırk düğüm
geçemedim içinden
içimdeki tek dağın
ve eskidi hikayem
tükendikçe umudum
tükendikçe anladım
yok bu rüyada kıyı
öptüm önce alnıma
sonra kalbime koydum
kaleminin izi var
diyerek bu sızıyı
yaz, 2011
