hüseyn kaya
ben yine gelemedim ve
yine döndü dünya
döndü dünya yüzünü
nasırlaşan yüzüme
yanlış zamana açan mahcup
çiçekler gibi
tutundum titreyerek bana
bakmayan güne
bahanem bile yok ki
biliyorsun halimi
şimdi ne desem sana
kelimeler de senin
sulara saçlarını çözen
söğütler gibi
eğiliyor kalbim de üstüne
rahmetinin
