düştü dedim kırıldın saçlarımda beyaza
kırıldın ve kapandı kirpikleri kalbimin
bense kırılır diye dolaştım kıyısında
senin hayallerinin benim hayallerimin
düştü gökten üç elma senin için
üçü de
senin için bu bahçe bu gökyüzü yıldızlar
rüyalar işlemiştin yastığıma gül diye
anne o günden beri ağlıyor papatyalar
yaz, 2008.
geçtin de kıyısından köşesinden kalbimin
geçtiğim kapılardan bir kez olsun geçmedin
gölgen sandın gönlümdü yürüyen ardın sıra
dilsizce öyle mahzun, söylemedim, bilmedin
cam güzeli kırıldı ve menekşeler küstü
dünya döndü siyaha sırf sana baktım diye
bilmedin dudağımdan kalbime düşen sözü
bir gül gibi sakladım ömrümün defterinde
bahar 2009
