hüseyn kaya
geçer
dedin
bekledim
önce
çiğdemler açtı
sonra
mor menekşeler
geçer
dedin
bekledim
ilk
değildi hüznünle sınayışın ilk değil
ilk
değildi gölgemi bıraktığım sulara
hayatın
mültecisi bir kalbi taşımaktan
ömrümü
vatanına sürüyüşüm ilk değil
böyle
yitirdim işte
yitirdiğimi
böyle
ve
ne
öldüm vebadan
ne
de üç elma düştü
bu
hüzün kıssasının ortasındayım yine
ortasındayım
sana akmayan nehirlerin
daha
kervanlar çekmez bu çölden bu acıyı
gel
demem
gelme
demem
gül
bilmişim ömrüme
vurduğun bu yarayı
