hüseyn kaya
herkes unuttu beni bu kıyısında nehrin
kırılan
aynaların en uzağında yüzüm
kokusu
yok adı yok rengi yok çiçeklerin
bitmeyen
bir gecenin rüyası her gördüğüm
siyah
bir kumaş gibi dokuduğum kederi
ağartmaya
yetmedi gözyaşı meleklerin
ömrümün
ortasında hatırasıyım şimdi
paslı
kelimelerden düşen ümitlerimin
ocak
2010
az
edebiyat dergisi sayı: 6
