hüseynî makamı

tayyib atmaca

 

 

 

Devamlı yalnızlık devamlı keder

Müzmin bir hastalık senin çektiğin

Kendine küskünlük kaç yıl sürecek

Susarak ne kadar konuşacaksın

Her akşam kendine kabaran için

Ne zaman dövecek kıyılarımı.

 

Arasam sesini özledim desem

Soluduğun efkâr içime dolar

Aklıma gelmedik korkular gelir

Sensizliğin ortasında kalırım

İçimi dökemem kelimelerle

Yine sessizlikten donar telefon.

 

Nereye gidersin kimden gelirsin

Gönül gözüm görse tasalanmazdım

Gündüzü geceye nasıl eklersin

Karanlıkta rahatlar mı gözlerin

Düşlerinde bile elinde külünk

Yetmez mi taşlara gül işlediğin.

 

Desen de hayata bırak yakamı

Hayat seni parmağından yakalar

Toraşan çağına alır götürür

Horozlu aynaya baktırır seni

Kâkülünü yan tarafa tararsın

Burarsın terlemiş bıyıklarını.

 

 

Verdiğin çok sözü yiyorsun tamam

Usandım devamlı haklı olmaktan

Senden senin için her istediğim

Sahibine bırak umarsızlığı

Ben de artık incelmeye başladım

Aynı yere vuruyorsun Hüseyin.

 

 

türk dili dergisi

mart 2018